Kâinat sonsuz derya dünya yüzen bir mahi,
Gün batarken geceye dönerim diyor aciz.
Hiç ender hiç olsa da ister güneşi dahi,
Artık yeter demeyi denerim diyor aciz.

Zifiri karanlıkta! görünmez olsa yolu,
Gayretle çalışırken dermansız kalsa kolu,
Tükenişe dayanmaz yüreği hicran dolu,
Yönleri aydınlatan fenerim diyor aciz.

Gülü koklamak ister batan dikeni sevmez!
Keçeden aba ister yünü toplayıp dövmez,
Yaratan hatırına gözü karar’sa sövmez,
Birden parlasam bile sönerim diyor aciz.

Onda çelik irade zorlu menziller aşar,
Başarınca coşkulu öncülerle tur koşar,
Mânası tavan yapsa îmanla dolar taşar,
Kefene sarılınca! dinerim diyor aciz.

Gözle görülmez mikrop tüketirken bedeni!
Gönüldeki yangının aşk olmalı nedeni,
Vahşete çanak tutan millet olmaz medeni,
Dur demeye kır ata binerim diyor aciz.

Aczi fakri vesile tövbe diye el açar,
Resul rehberim deyip nahoş ortamdan kaçar,
Kendisi aslan olur muhatapları nâçar,
Belaya hiç bulaşmam sinerim diyor aciz.

Hâsılı insan aciz kabul etmese bile;
İnsanı tarif için çok sözler gelir dile,
İman ettiği dâva kula çektirir çile,
Hayat zor geçse dahi yenerim diyor aciz.

Mehmet Demirel 07.12.2022