Şu cihanın içinde koca yüreğim yanar
Bugünüme bakarım yaram içime kanar
Gelmişimle geçmişim arada beni sınar
İlk durakta bekleyip herkes gelsin isterim
Meğer anlamamışım bu benim son gösterim

Gözüm göğe takılır ardı sıra bakarım
Güzel yerler görürsem sevinerek çıkarım
Umduğumu bulmazsam yeri göğü yakarım
İlk durakta bekleyip herkes gelsin isterim
Meğer anlamamışım bu benim son gösterim

Durağa ilk varanda ben kimim bilemedim
O kadar kalaba ki kendimde olamadım
Bu telaşa bir düğün sandım da kalamadım
İlk durakta bekleyip herkes gelsin isterim
Meğer anlamamışım bu benim son gösterim

El ayak çekildikçe uğultular azaldı
Hakkımda söylenenler defterime yazıldı
İstesem istemesem lâl dillerim çözüldü
İlk durakta bekleyip herkes gelsin isterim
Meğer anlamamışım bu benim son gösterim

Neler oluyor diye şöyle bir irkilince
Alnım bir yere değdi ahlarım ince ince
O zaman anladım ki evimdeki ilk gece
İlk durakta bekleyip herkes gelsin isterim
Meğer anlamamışım bu benim son gösterim

Sorular sorulunca cevap vermek gerekir
Koyamadığım nefsi burda yormak gerekir
Tefekküre dalarak dosta varmak gerekir
İlk durakta bekleyip herkes gelsin isterim
Meğer anlamamışım bu benim son gösterim

İlk gelişte ağladım şimdi sevinirim ben
Acun’um diyenlerle aşkla avunurum ben
Doğru olan her şeyi bilin savunurum ben
İlk durakta bekleyip herkes gelsin isterim
Meğer anlamamışım bu benim son gösterim
Dostlar anlamamışım son durak son gösterim

Selahattin ACUN’un kaleminden✍
ÜÇ ARALIK İKİBİNYİRMİİKİ/ADANA