Niteliksiz hayatlarla kadınların gönül kırıklığını
Taşıyordu rüzgârın gizi.
Enerjisini sevgiden almış diri hücreleri
Ve yaşanacak güzellikleri hunharca katledip
Yer altına büyük bir ustalıkla gömmüştü.

Kötü ruhların geceyi delip geçtiği
Hırçın dalgaların şiddetlendiği
Bu ahir zamanda
Kimi sevgisini toprağa gömmüş
Kimisi de bir ömür boyu yaşatmayı bilmişti.

Gün yüzü görmeyen varlıklar
Sol yanlarını konuştururcasına
Her insanın yüreğine bir sevgi konmasının
Gerekliliğini dile getirirken
Kim bilir kaç ağaç gövdesinden sıyrılıp
Dibine varıncaya dek intiharı seçmiş
Ve yok edilmeyi kabullenmişti.

O günden sonra
Beden yanılır
Ruh yanılmaz diye söylenen o canlar
Yıllardır yaşadıkları ocaklar
Savaşın içinde tamamen tahrip olup yıkılmıştı.
Zorlu mücadeleyi hiçbir zaman bırakmayan
O dahi insanlar
Hayatın en ağır sorumluluklarını bırakarak
Her şeyi ardına bırakıp çok uzaklara giderek
Boynunu bükmüştü
Adlarını taşıyan kitapların hakiki yaprakları.

Hiçbir ruha sığmayacak sözcükleri
Yaşanan ağır rezillikleri
Sefillikleri
Kaybolan aşk mevsiminin
Toprağa gömüldüğünü
Ve aşk denen şeyin önemsenmeden
Hayatta var olma öneminin yitirildiğini
Dillerinden düşürmemişlerdi o günden sonra.

Mehmet Öksüz