1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
388
Okunma
Ne düşünüyordu bilmiyorum
Gecenin karanlığı gizlerken gözlerini
Uçuk bir şehvet korkutuyordu umudu.
Yüregi dikenli kadınlar uslu olurdu ağlarken.
Sen işçi avuçlarında su içmiş yüreğim
Bana kendini özletme olurmu.
Bende severim kırmızı rujlu geceyi
Yıldızlardan hikayeler dinlerim.
Kısık yorgun kadınları severim ben.
Kendim gibi mahcup hayat yolcularını.
Bu şehir benim şehirim değil biliyorum
Sende benim değilsin.
Ben bu yüzden yanlızlıgı severim .
Hani şarkılar çağlar nehirler
İçinde çakıl taşları parlar
Hani garip ölür kimsesizler !
5.0
100% (1)
Cevap Yaz