İhanet doldu, dostça bakan gözler,
Gerçeklerden uzak verilen sözler.
Uğramamış gönüllere sevgiler,
Kırılmış dalında açmadan güller.

Yolunu kaybetmiş garip yolcular,
Menzile varmaya klavuz bekler.
Soğuktan titrerde nice fakirler,
Vurdum duymaz gezer bizim zenginler.

Dul kadınlar kalmış bebeleriyle,
Sahip çıkmaz kimse koca şehirde.
Ne yüzle bakacağız Yüce Nebiye
Hani Müslümanlığımız nerede.

Ölüm uykusuna dalmadan önce,
Ecel teri döken genç bedenler,
Elin tutacak bir kardeş beklerde,
Boş bekleyişler ve açık giden gözler.

Işıkta görmeyen o ama gözler,
Karanlıklar da ne günahlar işler.
Muhabbet için lal olmuş da diller,
İftiraya geldi mi neler söyler.

Gülüşler sahte dost bakan gözler de,
Yüzler yabancı kalabalıklar da.
Terkedilmiş istikbal yalnızlığa,
Loş karanlık kafe köşelerinde..




Hayrettin KIZILOĞLU