Ben çok kitap devirdim diyordu cahil adam
Doğru söylersin dedim o cahili kırmadan

Böbürlenip salladı işaret parmağını
Sıraladı onlarca okuma örneğini

Her şeyden haberdarım der gibiydi edası
Cehalet kusuyordu dil ucunda sedası

Ben benlerle doluydu kurduğu her cümlesi
Kendini anlatmaya yetmiyordu hamlesi

Dışarıdan bakınca görünüş ehli kebir
Birazcık eşeledim ruhu örtülü kabir

Kendinden haberi yok her naneyi biliyor
Madde mana arası gidip gidip geliyor

Gözlerine bakarak sükut edip dinledim
Sabır taşım çatladı inim inim inledim

Dedim ki harikasın çok kitap devirmişsin
Kitapları çiğneyip kevgire çevirmişsin

Devirdiğin kitaplar ayağına dolanmış
Okumuş cehaletin ruh haline bulanmış

Omuzu apoletli habersizdi ilimden
Bir söz geldi aklıma düşüverdi dilimden

Yunus Emre demiş ki diye söze başladım
Alimin kötüsünü YUNUS ile taşladım

"ilim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsen ya nice okumaktır"

Kubarıklık buruştu çarptığı kaya sertti
Anladı ki alimde cehalet başa dertti

Okumamış şairdir deyip hemen sıyrıldı
Şiirin devamını dinlemeden ayrıldı

Deryalar büyükçedir yüzün yıkar sahilden
Allah’ım bizi koru çok okumuş cahilden...

Temmuz 2019...Bülent ARKAN