Ah, İstanbul!
Sen şiirlere mi sığarsın?
Her yanın İslam kokar
Zaten asıl adın da İslambol değil mi?
Ayasofsa’nın harcında
Peygamberimin bir parçası var.
Kaç kere yapmışlar, yıkılmış
Dünyanın en büyük kubbesi
Peygamberimin mübârek ağız suyunu
Katmışlar Rumlar son çare diye
Onun için yıkılmamış kubbesi
Bizlere kalmış ölümsüz bir hediye
Fatih gibi bir serdara nasip olmuş
Seni fethetmek
Ayasofya’nı müzeye çevirenlere ise
Nasip olmuş
Allah’ın,Fatih’in, meleklerin
Lanetini edinmek
Sonra Mimar Sinan şehri olmuşsun
Hayratlarla, vakıflarla
Dar’ül âcezelerle dolmuşsun
Yedi tepeli şehrim benim
Yedi tepende onlarca cami
Hepsi birbirinden şahane
Üç yıl koklayabildim kokunu
Şimdi Ankara çöllerindeyim
Şair boşuna dememiş meğer:
“Ankara’nın İstanbul’a dönüşünü severim.” diye
Senin toprağına besmelesiz ayak basamam
Yüz binlerce evliyanın arasında
Allah, demeden,abdestsiz duramam
Camilerini depo yaptılar, ahır yaptılar
Allah’ı bırakıp birkaç âciz kula taptılar
Yine de sen ayaktasın, daim var olacaksın
Seni beğenmeyenleri şeytanlar çarpsın.
Sen dururken başkent olmak Ankara’nın ne haddine!
Ankara’dan sana özlemle bakmak inan şahane!
Adnan ÜNAL “ ö.ç.m “