Bir güz vakti gittin, sen aramızdan,
Ruhumdaki ince sızım üşüyor.
Vazgeçtin oğlandan gelinden kızdan,
Ardından koştuğum izim üşüyor.

Meğer ana, sevgiliymiş, yâr imiş,
Anada her derde merhem var imiş.
Ana bir evlada öz diyar imiş,
Dağlarım üşüyor, düzüm üşüyor.

Ey tabib gelde bu yarayı onar,
Yaramın üstüne göv sinek konar.
Zemheride yanar, Temmuz’da donar,
Bedenim üşüyor, özüm üşüyor.

Doğmadan ben senin hayranın oldum,
Yüzünü görmeden kokunu aldım.
Koynunda sevgiyle uykuya daldım,
Ninnilere hasret yüzüm üşüyor.

Her gelen gidermiş bak yavaş yavaş,
Böyle imiş hayat denen bu savaş.
Ellerim titriyor, gözüm kanlı yaş,
Kağıda döktüğüm yazım üşüyor.

Seni yolcu ettik on bir Kasım’da,
Bitmez benim matemimde yasımda.
Sanki sensiz zehir çorbam, tasımda,
Soframda biberim tuzum üşüyor.

Mekânın nur ışık, ruhun şad ola,
Rahman ismi sana bir imdad ola.
Kahhar’ın azabı senden yad ola,
Aslansofu’m ağlar sözüm üşüyor.