Kasım ayazlarını yolladım çok uzaklara
Sıyırdım bulutları gökyüzünden
Pırıl pırıl güneş ufkumda gülümsedi
İndim sahile seni düşleyerek
Dolaştım seninle hatıralarımızı anarak
Dilimde sevdamızın unutulmaz şarkıları...

Ayak uçlarıma nazlı dalgalar vururken
Anılar düştü, aşk harlandı yeniden
Sessiz kumsalı baştan başa seferledim
Hüzünler sağnağında nemlendi gözlerim
Ayrılık yeli vurdu beni derinden
Uzandım uzaklara, aradım nur silüyetini...

Özlemler kanadı şûh günbatımında
Muhteşem kızıllığın içinde kayboldum
Beyaz yelkenliler geçip giderken
Kâh Ötüken’de, kâh Tanrı dağlarında
Soluklandım Orhun ırmağında
Gün battı, ben kala kaldım yalnızlığımla!..

Zafer Direniş
...

Günbatımları ağlattı beni... 🙁
*
Fotoğraf: Değerli can dost, kardeş N. Knpr’a aittir. Şiirimde yaynlanmasına izin verdiği için kalbi teşekkürlerimle...