Dönüp şu aleme, baka bilirsen.
Sevgiden, saygıdan, yoksun insanlık.
Ben kimim diye, bir kez sorarsan.
Hayatı ab ayan, görür insanlık.

Gerçeği bulmayı, kendinden başla.
Hak ipine sarıl’ ki, haddini aşma.
Şeytana uyup’ ta, gaflete düşme.
Her şeyi kendinden, bilir insanlık.

Dünyaya gelmenin, bir sebebi var.
Mutlak şu alemi, bir yaradan var.
Riyakarlık inan’ ki, tüm canlara ar.
Vurdum duymaz olmuş, artık insanlık.

Yaradılana mutlak, saygı olmalı.
Gördüğü her şeyde, ibret almalı.
Sevgiyi yol edip, haddin bilmeli.
Bakar kör olmuş, inan insanlık.

Hangi dinden, ırktan, olursa olsun.
Herkes bir birini, can bilip’ te sevsin.
Sahibimiz Allah’ tır, herkes iyi bilsin.
Gerçeği bir türlü, görmez insanlık.

Siyahta Allah’tan, beyazda Allah’ tan.
Gördüğünüz her şey, geliyor haktan.
Geçeceksin bir gün, sende sırattan.
Bakar kör olmuş, yazık insanlık.

Sözlerim inan önce, kendime bilin.
Mevla’ ya ayandır, hayatım sonum.
Bir kez düşünmez, gelmeden ölüm.
Meçhule doğru, gider insanlık.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.