Gel Gülistan bahçemdeki solmayan çiçeğim
Sensin benim hasretim ne zaman göreceğim
Sarmaşık gülüm senin için ölürüm
Doyamadım ben sana şu halime bir baksana
Koklayamam goncanı, dört yapraklı yoncanı
Özlüyorum her mevsim yılda bir kez açarsın
Gel dedikçe yanımdan süzülerek kaçarsın

..Sevgin bende yumak yumak çözülmeyen çilesin
..Ben gülümden başkasını hiç sevmedim bilesin

Biricik çiçeğim, al yanaklı pembe gülüm gel
Bülbül figan eder gülünü deremez
Gül bülbülü görmeyince yüzü hiç gülemez
Her nerede bir gül görsem dilim tutulur
Sanki seni hatırlatır o yüreğim burkulur
O gözlerin gözlerimde sanki bütün bedenimde
Gülüm sen olmasan da gölgen benim her yerimde

..Bana sarı gülüm derdin şimdi sen neredesin
..Hiç mi beni özlemedin ne gölgen var ne sesin

Gül dikenden ayrılınca nasıl çabuk soluyor
Yaşamak bu mu sanki boşa ömür doluyor
Bir gün solsa bedenim gülistan bahçesinde
Ruhum çiçek açar senin o gül nefesinde
Kurusa da açmasa da diksinler başucuma
Bir gülfidanını buluşturun toprağıma
Geldiğinde mahşere unutma gel yanıma

…Gül resmine bakışımda gözlerini görürüm
.. Bil ki senin hasretinden çok çabucak ölürüm

Yüreğimde bu sevdana vasiyetler yazdırdın
Ey sevgili gonca gülüm sensiz bomboş yaşıyorum
Gül kokulu sevgini yüreğimde taşıyorum
Senin yüce aşkın ile bulutları aşıyorum
Son busen yanağımda açıyor bin bir çiçek
Bu sevdayı çiçek böcek kimseler bilmeyecek
Sevgin akar damarımda asla silinmeyecek

…Şimdi sensiz sadece gül resmine bakıyorum
…Seni anıp özleyip o gülleri kokluyorum….


SABİHA SERİN