Üstümde usul usul yürüyen şu sokak mı
Seslenen kulağıma, daldan düşen yaprak mı
Pencereler kapanmış, birkaç asi ışık var
Birkaç da benim gibi aklı yitik aşık var
Gerisi hep karanlık, sokak lambası bile
Oturduğum ıslak bank sanki gelmiş de dile
Bana bir şey söylüyor; aklım başımda değil
Tutup kolumdan, diyor, ‘hele az daha eğil
Sıcak yatağın benim, bundan gayrı yoldaşız
Senle ben aynı yolda, aynı ana gardaşız’

Kabil değilim buna, evim barkım var benim
Öteki sarhoşlardan biraz farkım var benim
Meyden değil, seviden benim bu sarhoşluğum
Birkaç kadeh çekmekle dolmaz öyle boşluğum
Bir savaşta yenilmiş büyük kumandanım ben
Öz canına kasteden bir divane canım ben
Ondandır bunca hüznüm, ondan bunca kasvetim
Çöktü dayandığım dağ, uçtu bütün mesnetim
Kimseye yok zararım, kendime nahoşluğum
Bırak beni gideyim kendime sarhoşluğum