![]() BİR ÜLKÜ DEVİ GÖÇTÜ BU DÜNYADAN!Şiirin hikayesini görmek için tıklayın
......................................................İzmir Buca’lı Ali SERDAROĞLU anısına.
Güz yağmurları vurdu geçti beni bu gece Ayaz değdi gönlüme, sarhoşum Nasıl bir sonbahar’dı bu içimi yakan Gazel olup savruldum diyar diyar uzaklara Bilinmeyen bilinmezliklerde kayboldum Tanımadığım memleket ve insanlar Cadde, sokaklar, şehirler yabancı bana Vefasızlığın, unutulmuşluğun kahırlarında Ölmeden öldürdüler beni... Geçen yıllara dönüp de öyle bir baktım Mangal gibi bir yürek varmış bizde Koca bir orduya baş kaldırış ruhum Ulvi ülkümün yolunda coşan çağlayandım Etrafımda dört dönenler Saygıda kusuru büyük suç sayanlar Yanıbaşımda eksilmeyen gölgelerimdi... Kıyametimiz Kasırga gibi ezip geçen oniki eylül’dü Zindanlarda çürük, çürütüldük, ödürüldük Sağ kalanlarımız da tükenmişlik Vakti geldiğinde zincirler kırıldı, özgürdük Lâkin ışığı söndürülmüş karanlıktık Beş parasız atıldık sokaklara, direndik Mahpus damlarını görmeyen siyaset canmazları ’Siz nicesiniz, ocağınızda çorba kaynar mı?’’ demedi! Unutulmuşluk kurşun yarasından da beterdi Çekildik bir köşeye işsiz, aç, susuz Sıcak bir evimiz bile olmadı bizi sarmalayan Sokaklar, parklar mekanımız oldu Vatan, can vatan dedi yaralı kor yüreğimiz Garip bir ülkücüydük haramzadelerin gözünde Ve bir gün ansızın sessiz, sedasız bir bankta ölüverdik!.. Zafer Direniş ... Vefasızların ne ülküsü olur, ne imanı Onların boldur şeytanı! |