akşam dalga dalga indi pencereme
bir bir ışıkları yandı şehrin
sokak lambasının aydınlığında
usulca seslendi gece
akşam sefalarının kokusunda
solgun bir gül gülümsedi
kaldırımların kirli yüzüne düştü gölgesi
ayaklarını sürüyerek geçti önümden
sessizce mazi
ardından bakamadım,sadece
hüzünle eteklerini sürüklüyordu gece
solgun güllerin
kirli kaldırımlara düşen gölgesinde…

elimden gelse yakardım tüm yazılmışları
küllerini savururdum bu şehrin üstüne
’’her şey çok güzel olacak’’ diyen o sese
inanırdım tüm inandıklarımın ötesin de
yüreğimin en gizli yerinde mum alevi bir umut
tek bir gözyaşı düşse arınırdım
peşimde gizli bir gölge
adım adım yaklaştığım ne
bir küçük beyaz bulut..
yapıştı gökyüzümün en lekesiz yerine
seslendim;
orası benim
yıldız ışıklarımın
ne olur sen git, diye
git Allah aşkına
küçüksün ,beyazsın
ama olsun
sakın ,sakın ha
gölge etme…..

Ayşe- temmuz 2008