Sen;
Kırılınca çınlayan sessizliğin
Ortasında ölen bir kavruk.
Fakir bir sokak şarkısının
Öksüz,
Kovulgan,
Nemli bakışında savruldun.

Ben;
Savrulduğun deltalara
Akıp durdum.
Kervan geçmez,
Kuş uçmaz,
Dil söylemez,
Bir çöl ayazında
Öldüm.
Şimdi vesikalı bir soluk
Kalan Ömrüm.

Bilesin ki peşindeyim,
Gece bitti,
Seherindeyim,
Nefesine kıvrıldım.
Sen öpmezsen,
Gün doğmayacak
Delik deşik iskeletime.

Dağ bayır gezip geldim,
Dere tepe sen dedim,
Söylenmemiş masallar,
Okunmamış hikayeler,
Dinledim.
Hepside senin sesinden.
Ne efsaneler tükettim,
Ne sürgünler içtim,
Bir bilebilsen
Değişik dillerde ölmeyi
Nasıl sevdiğimi.

Şimdi,
Kırılınca dağılan,
Nefes aldıkca boğulan
Günlerdeyim.
Unut bir gün pasaportunu
Seni bulayım.
Henüz bitmeyen zamanı,
Dudaklarımda,
Dişimde,
Dilimde,
Durdurayım...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 02.09.2022