Öldüğünde;
önce elbiselerini çıkaracağız.
gittiğin yerde bunlara gerek yokmuş.
sonra bedenini yıkayacağız.
sana yeni elbisen, kefenini giydireceğiz.
her köşesinde hatıran olan
çok sevdiğin evinden alıp
seni camiye getireceğiz.
musalla taşında birazcık bekleteceğiz.
öğle namazını mütakip
cenaze namazını birlikte kılacağız.
istikamet yeni evin kabir’e götüreceğiz.
cenaze için arkadaşların, eşin dostların gelecek
gece ,gündüz ayrılmadığınız
kankam dediğin cenazene gelmeyecek
onun işi çok
kızmana gerek yok.
bizim on beş dakikamızı alacaksın
pata küte kabir tahtalarını koyacağız
tahta eksikti fazlaydı, hafif kıble ye doğru derken
ne fark eder diyecekler
sen öldüğün’le kalacaksın
biri gönder kazığını çakın diyecek
bu arada seni göndermiş olacağız.
imam kuran okuyacak
cenazeye gelenlerin seninle işi yok.
her kes bir kenarda sohbette
imam amin deyince
her kes irkilecek kendine gelecek
imam yediden yetmişe rahmet okuyacak
sonunda bir fatiha ile senin işin bitecek
pilav, ayran arabası kapıda
cenazeye gelenler pilavını kapış kapış yiyecek
yarım saat önce başın çok kalabalıktı
şimdi tek başına kalıyorsun
hadi hoşça kal.
hoş mu kalırsın, boş mu kalırsın
orasını bilemem.
bayramda ziyaretine gelirlerse
ne hala...
yakınların toplanacak
iyi di rahmetli diyecekler
özel eşyaların bir araya toplayacaklar
her kes kendine yarayanı alacak
bazılarını sadaka olarak verecekler
elbiselerini konu komşuya dağıtacaklar
çok sevdiğin sigara tabakanı
değerli olduğu için antikacıya satacaklar
malını servetini bölüşecekler
her kes işine kaldığı yerden devam edecek
kimse senin hasretini çekmeyecek.
unutma!
sen öldün...