I
Ölüm
sarı bir renkti
gözümden zihnime yerleşen.
çocukluğumdan artakalan
gazel hüznüydü,
rüzgârlara yenilip toprakla dertleşen
Battal Gazi avazıydık
kenar mahalle oyunlarında
kamış atlarla, tahta kılıçlar kuşanır,
Bizans’ı fethe giderdik, yağız atların terkisinde.
bizdik er,
bizdik zafer,
bizimdi bedeli ödenmiş sevdalar,
bizimdi oyunlar, toylar.

II
Çok sonra öğrendim,
Kimi ölüleri melekler yıkar,
Kimini sevdikleri ipek sargılarla yakar.

III
Hızla değişti mevsimler,
büyüdük sabıkalı mayıslarda,
sehpalar kuruldu geleceğe,
mefkûrelerin izi kaldı, ışıksız duvarlarda.
dehlizlerden geçtik,
bir nefes için bir ömürden geçtik.
ağustoslar sevinçsiz kaldı,
eylüller ardımızdan ağladı.
Yıllar geçti hâlâ utanç duyar şubatlar,
kendi yirmi sekizinden.

IV
Namluya sürüldü türkümüz,
şakağımızda patlayacak andır isyanımız.

V
Bayrağa kan veren bizdik,
bizdik devrandan sürülen.
Varsın yarım kalsın öyküler,
varsın ağlasın eylüller...
Nasılsa ağustos güneşine
mavi mavi düşer gözlerimiz yeniden...

Gazi Hüseyin KILBAŞ