Zaman erise de inceden ince
Baktığın o gözler, düşe dokunur
Bundan böyle gülüşümüz imece
Sevinç çığlığımız döşe dokunur

Kalp atışımızı, hayıra yorduk
Yemin billah ettik tek sözde durduk
Yörüğün kalbine tezgâhı kurduk
Sabahtan akşama, köşe dokunur

Yılları uzattık, fidan boyundan
Demlendik günbegün berrak suyundan
Yıllar oldu, değişmedin, huyundan
İçinin aynası, dışa dokunur

Sözünün erisin, çevrende peksin
Saf görünüm, işlenmemiş, ipeksin
Elalem ey bilir, çevrende teksin
İnayetin kurda, kuşa dokunur

Çağırsam bir anda gönlümde nazır
Sözüme binaen, cevabın hazır
Pamuk gibi kalbin, tezgahın huzur
O tatlı gülüşte neşe dokunur

Yer yerinden oynar, bir hoyrat çeksek
Sevince beraber, düz olur tümsek
Tezgahın edeptir, neşemiz yüksek
Aras’ın kalbine, Ayşe dokunur

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
Söke/Aydın