hadi de bana
gidişiyle yoksullaşan yüreğimin sığındığı
ölü şehir canlanacak mı
sahi… yeniden şenlenecek mi
gözlerimin küf tutan yeşili
baharı yitirdiğim ellerim kıvranırken koynum da
yine yeniden
derecek mi gelincikleri al al gamzelerimden



hadi söyle rüzgara
ömrüm gibi dolaşmış saçlarımın her teline
kırılan canımın her zerresine
meltem olup el atsın
incitmeden usulca…mümkün mü ?



hadi de bana
olmadı olamadı diye
sırtımdan vurduğu gururumu
ardın da enkaz bırakıp şehri viran ederken
kirpiklerime ektiğim şiirlerim…sızıma şahit
battıkça yüreğime kırdığı kalemin ucu
gelecek bir sesin umuduyla
gülsün diye / gülebilsin diye
imgelerim maviye boyadı rengini
nafile bekleyişlerde…



hadi söyle denize
gözlerimin yağmur bulutlarını toplayıp
tuzunda sağalttıkça sızısını
nehir olup ona karıştığını
çarptığı her dalgada
gözlerinin derinliğinde kaybolduğumu

“unutma emi”

A.İlayda Beydemir