//
.
.
.

hani
var ya
nasıl desem
gülüşün diyorum
takılır ya hani bazen
z’amansız da olsa aklıma
durur vakti zaman işte o vakit
yine sevmek, yine özlemek olur adın


hani
var ya
nasıl desem
tetikleşir hani bazen
kurşunlara gelir zihnim
çeker vururum bakışlarını
yoksullaşır yarınlar çokluğuna
küfür olur alfabem dilim lügatıma


hani
var ya
nasıl desem
su gibi akarak
bilirsin ya gittiğini
buzdan bir cenneti yakarak
bilirsin ya bittiğini of. an be an
ölürsün ve aldırmaz yine sana zaman


hani
var ya
nasıl desem
bir şehir kadar
kalabalığında yalnız
sessiz ve kimsesiz olursun
sığamaz, sığdıramazsın kendini
ne bir şehre ne de gamzesiz bir şiire


hani
var ya
nasıl desem
tutuşur ya mavi,
tutuşur ya solundan,
solungacından işte o vakit
kırılır nefs’in, nefesin inancına
ve inadına aldırmaz zaman yine sana...


/kalsam da ardına gittiğin uzağım unutma/

.
.
.
//


ilhanaşıcıeylülikibinyirmiiki