Teşni

Deniz soludum
Mavi kuraklığında bir gökyüzü
Sen renkli giyinirdin

’En azından bir zamanlar ’

Erken çıksam akşam düşer aklıma
Serin çekiyor gölgeler
Güllerin kokusu seherde rüzgarla
Sular gibi uzaklaşıp
Attığım kağıttan kayık gözden

’Yıkanmıyormuş ya aynı suda’

Kuyular acep hep aynı mı
Kuyu suyu uyur mu
Yüreğin gömüldüğü bir kuyu mu
Ne çok kuyuyum
Gayya kuyusu
Yusuf kuyusu
Bu çağın kervanları yok uçaklar yüksek uçar

’Demir çelik mertliği bozunca’

Herkesin bahçesi kendine
Gül diken
Dala konarsa bülbül içerleme
Karga hep toprak eşer
Kendini serçe belleme

’Her can bir canavar, görünse de melek yüzlü’

Kendimi kuruyorum
Ne kadar bozarsan boz
Bir kez de olsa doğruya kavuşacağım
Kavuşunca bozulsam
Taş bile ayni yerde kalmıyor
Her niyet bir kıyamet

’Her kötüye bir iyi, her iyiye bir kötü karışır’

Coşkûnî