Dertlerin inleyen nağmeleri, olur kemanda ses.
İncelir hüzün telde içten içe, ten hüzne kafes.
Çay, ince bellide huzuru solur nefes nefes.
Kemanda dert destelenir,
Beste olur inler durur.
Çalan da dinleyen de o sese meftun olur.
Keman, sunar her dem içli bir taksim.
Çay, vazgeçemediğim ince belli yârim.
Kemanın nağmesini ruhumda,
Çayı, demlikte demlerim.

Titrerken ruhumda kemanın nağmeleri.
Işıldar içimde çayın huzmeleri.
Erir çayın kalbinde çay şekeri.
Tat olur damakta yıllarca kalır tadı.
Keman hüznün, çay hasretin değişmeyen adı.

Keman, ince ince dokunur,
Ruhumun hüzün tellerine.
Hüznün sonsuz bestesi olur,
Çay süzülür demlikten,
Göğsüne gül sokunur, narin bardakta.
İzi kalır hem damakta hem dudakta.
Nazenine naz kokulu şarkılar okunur.
Güftesi çay olur.
Mest olur zaman mekan, hasret yola koyulur.
Keman çaya ,çay kemana karışır.
İkisi de sevda dersini okur.
Hüzün, hasret çağrışır,
Kemanın sesinde, çayın nefesinde,
Aşk kilimi dokunur,incecik parmaklarda güzellik yarışır.
Ankara,28.08.2008 İ.K