ne zaman rüzgar esiverse
güneşin öldüğü yerden
kokunu sorar ağlarım
bir göçmen kuşun gagasında susar çığlığım
ellerini ister ellerim
ellerimin eli üşür
üşürde ağlar ellerim ıssızlığıma
ve yüreğimin gecesinde gözlerin olmak
her yağmur damlasında sana yağmak gelir içimden
bulutum utanırda ağlamaya
yağmur susar ben ağlardım
kaç rüyam küstü
kaç gece üstüme hasretin üşüştü
kaç gece içimi karabasanlar sardı
kaç gece tenim tenine susadı
kaç geceyi musallaya yatırdım bilemezsin



ne sen doldurdun bulut gözlerini gözlerime
ne teninde sustu sevdam
gel desem diyemem
gitmelere hazırsın sen
dilimin nefesi susar
gözlerimin boynu bükülür
gözlerim başını eyer
kirpiğim ıslanır
kirpiğim bana küser
ben sana ağlarım durup durup sebepsiz
kaç kere çaresiziğimi vurdum
alnından biliyormusun
kaç dermanı susturdum ağıtlarda
doymalara tutuklu kaldı sevdam
kayboldum bak kayboldum sende

ıssız bir gölüm
en tenha denizim şimdi
üstünde sevdalar saklayan
hangi sahile kırılsam
yüzünü çizerim kumsallara
hangi iklime koşsam
üryan uyanırım sensiz sabahlara

tüm şarkılar susar
dudaklarımın dilinde
bu şehir tarumar
bu şehir viran
bu şehir sensiz
nasıl üşür tenin söyle
nasıl bakar gözlerin
kimi sarar kolların
sende özlermisin öksüz gecelerde
sende için için ağlarmısın bir sevgiliye
ve sende ölmeler hasret kalırmısın
tutsak bir sevdanın zehrinde.
sesinden içitim
umarsız bir sevdanın sonunu
ya gel tenimde kıyametler kopsun
ya gel ruhuma dol
ruhum gizlice sana tapsın

ağlatma şiirlerimi ağlatma artık
zulasına seni sakladığım sahilde
kızar çaresizliğime mısralarım
bildiğim tüm küfürleri sayar dökerim
ve kızarım feleksiz dünyaya
kızarda
kendimden bile
çeker giderim!.....

NİLÜFER GÖKDEMİR

28/8/2008

ANTALYA