ŞEHRAYİN

Sen ve ben ve senin o eşsiz hatıran
Ve o senin tarifsiz güzelliğin
Ve o hicranlı günlerin ruhumda bıraktığı deruni haz
Ah o geçmiş günler ve o günlerin uğultusu
Ve hülyalı gecelerin avuntusu
Ve o ruhları okşayan serin rüzgarı aşkın
Neler söyler neler anlatır bana
Kanat açarken aşka
Derin bir özleyiştir şimdi zaman
Geçip gidiyor yakalanmadan
Kayıp gidiyor ellerimin arasından
Dipsiz bir deniz gibi sessizce dalgalanan
Ve sema senin gölgenle güler
Bir asude bahar olan ülkende
Ve serin serviler altında yatan
O meşhur ölü de kim
Benim o yası bile tutulmayan aşk şehidi
Derin bir vecd içinde uğurlanır
Ömür biter bir uzun sonbahar olur
Yalnızca tatlı hatıralar kalır
Bir uzun rüya gibi yaşanır ve biter
Bu aşk hiç yaşanmamış gibi mazide tüter
Geçmişte yaşanan o büyük macera
Bir efsane olur ve biter
Duy işte şimdi
Bu aşk mevsimini
Ruhunun derinliklerinde
Geçip giden baharla birlikte
Şimdi kış mevsimi
Her şey koyu bir örtü altında
Unutulur gider
Güller açar bülbüller feryat eder
Senin adınla aydınlanır artık dünya
Hüzünle anılır
Geride kalan
Ne kadar güzel şey varsa
Yeniden canlanır gözlerinde
O sevdalıların
Hülyalarda yaşamak
Bir saadet olur
Bu hülya sonsuzluktan haz almaktadır
Ruh hayat bulur yeniden
Evren baştanbaşa şehrayin olur

Ahmet KEMAL