Dün gece sessizliğin sesini dinledim, çok şey hatırlatıyordu
Hatırladım ki
Her şey bir oyun içinde
Akşam karanlığında Ağustos böceği orkestrası
Çalarlar sabaha kadar aynı notaları
Mehtap tabak gibi gökyüzünde
Dinler her yaz bu yaz masalını
Gündüz aydınlanınca
Tabiat uyanır
Öter her türlü börtü böcek
Güneş ışığından hoşlananları
Zaman zaman sesler susar
Tam bir sessizlik olur
Sessizliğin sesinden
Sessiz çığlıklar duyulur
Hayvanların sessiz feryatları kalbimi burarken
Etrafa yayılan yangın aydınlığında
Ağaçlar ağlarken, sessiz gözyaşları dumanlar arasında
İçimiz acır gözyaşlarımız çağlar
Atarız sessiz çığlıkları
Duyarız yanan ormanlardaki hayvanların sessiz çığlıklarını
Gündüz aydınlığında akşam vakti yanarken orman
Vicdanı olanlardan akar gözyaşları
Hep aynı nakarat
Hep aynı nakarat...