İçten, en yalın hali yüreğimin sözleri
Sevdanın en samimiyeti
Yatar gönlümün çiçekli köşkünde
Uzanır hayallerim yıldızlara
Kaf dağının ötelerinde bekler beni
Kutlu birliğin en soylu, korkusuz Kürşat’ları...

Ötüken’in serin yaylaklarında obamız
Tanrı dağları kucak açar esintisiyle
Göktürk yazıtlarında ararım
Bilge Kağan’ımın Türk’e öğütlerini
Gök Tengri kut kıldı onu
Taşlara kazındı Türk’ün töresi, birlik yasası...

Özümde kutlu bir aşktır, imandır ülküm
Berekettir Orhun ırmağım
Kıyamete kadar uzanan bir sevdadır
Gökyüzü çadırımız, yer yüzü obamız
Dirildiğimizde kat be kat artar şanımız
Dokuz tuğlu gök bayrak
Dalgalanır Firavunların tepesinde...

Kucak açmışız mazlumların kimsesizliğine
Zalimlere ’’dur’’ demişiz
Özgür bir dünya yaratmışız nizamlı
Sonra unutmuşuz atam Bijge Kağan’ı
Soysuzları katmışız han saraylarımıza
Kan bozulmuş, soy kaybolmuş
Türklüğe kefen biçmiş şan, şöhret verdiklerimiz!..

Kanımız çekildi damarlasrımızdan
Bir bir vurulduk kendi topraklarımızda
İtildik, horlandık, aşağılandık
Elimizde ne varsa küresel deccallere peşkeş çekildi
Öz yurdumuzda aç, susuz bırakıldık, yakıldık
Yabancıların harsında parçalandık!

Yeter artık, uyanma vakti
İşgal sokakları temizleme vakti
Türk’ün gücü kendini hissetirme vakti
Açılsın Gök bayrak
Zafer... Zafer... Zafer... diyerek!..

Zafer Direniş
...

Bir Zafer Türküsü Yankılanır İçimde!