Sensiz
Nasılda vuruyor yüreğim
Hasretin kızgın lavlarında
Hayalimdi
Açılacak bir kapı
Mutlu, gözyaşları ile sana sarılacağım.
Gece yıldızlı gök yüzü kadar güzel gözlerini
Arayacağım ıssız sokaklarda.

Sonra soracağım yüreğime
Eskiden de yalnız ve suskun muydu
Böyle geceler ?..
Korkulu mu eserdi fırtınalar
Pencerelerde her gece.
Bir yağmur düşer sensizken camlara
Katran karası geceler ağlar.

Gökyüzü unutmuştur Ay’ını yıldızlarını
Şimşekler çakar, keser bıçaklar gibi mavi’lerini
Gözlerimde geçmeyen ağrılar inler
Yalnız ve kimsesiz bir çığlık damlalarda
Bir de yüreğimin şiiri yara/sızlar...
Köpük köpük akarken Fırat’ın kucağına.

Kırılmış umutların, ya ben ?
Biz neyi bekliyoruz, zaman acımasız.
Şu yüreğim yaralı, neydi mutluluk unuttuk ?
Paslı prangalarda görüyorum seni
Puslu bir cam var ; camlarda sağnaklar...
Gelişin rüyada belki, belki gerçekten
Ah biz nereye gidiyoruz.

Soluyor ufukta yine akşam
Yalnızlığım karanlığa dönüyor
Duymuyor insanlar uyur gezer gibi...
Vakit ayrılık saati mi ? Kaç ki ayrılık ?

Yağmur neden ağlıyor ?
Güneşi gökyüzünde görüyorum
Gökkuşağı renklerini getiriyor gözlerime
Akşam güneşinin.
Tuvalimde mavi tüm renklerin.

Tekbir getiriyor akşam, çığ gibi çoğalırken
Avuçlarımda yağmur damlaları
Secde ediyor akşama sağnaklar
Yer gök inliyor aşkınla, yer gök !
Hep birlikte ağlıyoruz kapanıp secdene
Huşu içinde göğe yükselirken ezan.

Mor’a dönüyor yine gökyüzü mavisi
Sensizliğin dudaklarımda ninnisi
Elimde eski bir fotoğrafın, gözlerinde gülücük
Konuşamıyorum ...
İçimdeki ağıtlar susturuyor dudaklarımı.
*

Günay Koçak 15.07.2022