İnsanoğlu özgür doğar da köle olarak niye ölür onu anlayamadım.
Bebekken karnın acıkır ağlarsın.Susturmaya çalışırlar bırakmazlar doyasıya ağlayasın.
Çocukluk döneminde dışarı çıkıp doyasıya oynamak istersin.Taştan dört duvara kapatırlar cam güzeli olursun.
Gençliğin okul sıralarında geçer bir yarış atı gibi koşarsın senelerce dört mevsim nasıl geçer anlamazsın.Sebzelerin meyvelerin hangi mevsimde yetiştiğini bilmeden akıp gider en güzel yılların elinden hala köleliğin bitmemiştir.Işim olursa özgürleşirim dersin o da olmaz hayal bile kuramazsın.
Evlilik zamanın geldi derler ya bir kıymet bilmez kadına ya da kıymet bilmez erkeğe mahkum olur.Özgürlüğü düşlerinde görür uyanmak dahi istemezsin.Yaşlanırsın hastalığın esiri olmuşsundur hiç bir şeyi eskisi gibi yapamaz istediğin gibi yemek bile yiyemezsin.
Evlatların iter kalkar sesinini dahi çıkaramazsın.Son nefesinde azrail gelir başına ver ruhunu bedenini özgür bırakayım der.Hep bir kölelik sıkıysa verme.Ruhsuz bedeni ne yapayım der verirsin azraile canını.
Eýyyyy özgürlük neredesin...
Yüreğine sağlık güzel insan
Çokkk güzel bir şiirdi...