Yordu beni bu hayat, aldığım nefes yarım,
Yaşadığım her andan, kendi canımdan bezdim,.
Anladım ki olmamış, yokmuş dünyada yerim,
Taşıdığım ruhumdan, kendi tenimden bezdim .

Yıldım hep beklemekten, gelmeyen yarınları,
Bıktım görmekten nankör, doymayan karınları,
Gözledim yüreklerden, dert akan irinleri,
Damarımda dolanan, kendi kanımda bezdim.

Neden nasıl bilmeden, yürüdüm onca yolu,
Kavuştum bilinmeze, serdim ummana çulu,
Anladım ki bu alem, insana zaten ölü,
Merhameti taşıyan, kendi yanımdan bezdim.

Vurdular acımadan, kimim neyim bilmeden,
Çaldılar ekmeğimi, hep soframda bölmeden,
Keşke hiç görmeseydim, ihaneti ölmeden,
Umudu sakladığım, kendi han’ımdan bezdim.

Dildar’ım olmasaydı, yaşanmasaydı hayat,
Neler gördüm alemde, ben neler gördüm hey ! hat,
Anlamadım nankörler, neden böyle hep rahat,
Düzelir zannettiğim, kendi zannımdan bezdim,
Yaşadığım her andan, kendi canımdan bezdim.

Cihan BERDİBEK
15/07/2022