KOMUTANIM

Bugün kızımın gül kokusu
Burnumda tütüyor
Yine yüreğimin direği sızladı
Tuba ağacının
yapraklarında
Peygamberlerin adı yazan yerdeyim...


Bugün bir yanım Mehmed diğer yanım anamın kınalı kuzusu
Bayrağın yedi kat arşında dalgalanıyorum.
Horasan’dan Dumlupınar’dan Çanakkale’den Samsun’dan
Gelen Mehmed’lerle birlikte İstiklal marşını seslendiriyorum.
Şehadet şerbetini onlarla içtim.

Rüzgarın iflahı kesildi dilim sükuta uğradı
Levh-i mahfuzda kalemim
Aşkı muhabbetle yazmaya başladı
Buranın ziyasıyla melekler beni karşıladı.

Türk’üm vatanımı milletimi
kanımın son damlasına kadar koruyacağım.
Direklerle dikilmiş şanlı tarihime gönül defterimi açtım.

Bir kaybolan
Bin kudretten çıkan
Ey kutsal ırkım
emanet ettim
Sizlere bu toprakları
Ukbada nöbetteyim
Yankılanan yürek sesimle
Fezadan sesleniyorum
Ben bugün Mehmed’im komutanım.

TUBA DEVRİM (GÜLCE&DEVRİ)