Ben ; İnsanları SEVİYORUM...
Gözleri , pırıl pırıl
Kalpleri sevgi dolu
Yüzünden nur fışkırır
Yolları , hakikat yolu

Ben ; İnsanları SEVİYORUM...
Dostluk , kardeşlik
Sevgi , saygı onlarda
Muhtaç olduğunda yanındalar
Yaz da , kış da , bahar da...

Ben ; İnsanları SEVMEK İSTİYORUM...
Bazen ; Keder , ızdırap yüklüdür
Bazense , yüzleri şen
Dikenleri batsa da
Gönülleri hep , gülşen .

Sevmek istesem de , SEVEMİYORUM İNSANLARI...
Onlar ki , muhtaç olduğunda
Semtine uğramaz , kaçarlar
Söylersen sırrını onlara
Kalbinde yara açarlar !..

Nefret ediyorum ŞU İNSANLARDAN...
Kin , riya , hased onlarda
Mayaları bozulmuş , kokmuş...
Güvenip , sırtını döndüğünde
Arkandan vuran , ok’muş...
Dostum deyip , verirken can
Hançer olup saplanırlar
Göğsünden dökerler kan

Nefret ediyorum ŞU İNSANLARDAN...
Sakın ; her dost görününe kanma
Unut , unutanları
Bir gün olsun , ismini anma
Dünya mı , böyle
Düzen mi böyle kurulmuş ?
İnsanları , İNSANLIĞI aramaktan
Zavallı ayaklarım yorulmuş.

Anlamıyorum,
ANLIYAMIYORUM İNSANLARI...
Gözlerinde öfke , kin
Yüzlerinde nefret..
Ama , yine de ümitliyim
Sevmeyi,
Sevgiyi bilecek
İnsanlara değer verecek;
Birileri , gelecek ELBET