//
.
.
.

tüm
dillere
çevrilmiş
tüm renklere
güzünde evrilmiş,
hüznünde demlenmiş
özü, sözü, gözü kör olmayası
şarkıların t/adıdır sende kalmak
sende kalmak ki tüm sus ve susuşlara
sarıp sarmalanıp tüm keşkelere kanamak
“hadi inşallah” ları avuçlarından ta göğe emzirip
çerçevesiz tebessümüne tülsüz, penceresiz kaybolmaktır

nasıl da isterik dinginliğine gece soy şimdi tınısından epitaph’ ı


tut,
tutun
nefesime
mavisinden soy,
soyun kızıla, kırmızıya,
akıntısında yüzdür bir tuval
ten’izlerimin en üryan sularında
soyun kıvılcım dudaklı yangınlarına es,
esenim yırtılsın ar perdelerim, yelkenlerim.
diş geçirilmemiş ah o tepeciklerinin zirvelerine
kanatlansın, süzülüp tünesin, işgallensin parmaklarım..
iyisi mi her bir yerinle düşle beni düşle ki çıldırsın yalnızlık...

soyun tınısında epitaph’ a duy nasıl da davetkar tek beden dansa
.
.
.
//



ilhanaşıcıtemmuzikibinyirmiiki