Okumazsın Kuran’ı; İncil, Tevrat, Zebur’u
Dünyada var mı senden, daha da mendeburu?

Camiye hürmetin yok, ne Havra, Manastıra
Günahını yüklesen, sığmaz römorklu tıra

Allah’ı inkâr eden, ruhunu kaplarken kin
Aklın yok, dilin kirli, kalbinin içi çirkin

Kibirden ve gururdan, kaybolmuş aklıselim
Bu dünyan hastalıklı, ahretin zaten elim

Sanki göğe yükselip tekrar yere inmişsin
Yediğin her herzenin, pisliğine sinmişsin

Haram olan ne varsa aptal gibi översin
İmandan bahsedeni, lafın ile döversin

Her olaya şartlanmış, esir olunmuş bakış
Vücuttaki hücrende, solunan nefeste kış

Gözlerin görse bile, aslında sen bir körsün
Ustam seni kenefe, tuğla olarak örsün

Ay uyur, şehir uyur, şehirde insan uyur
Bir tek şeytan uyumaz, sesini ona duyur

Asalak gibi yaşa, günaha dal gönlünce
Tükürmeğe değmezsin, anlarsın sen ölünce

Seğmenoğlu

Dost kalemlerden:

Ne kadar izim varsa en şerri ataizim
Bunların yeri kenef sen yazmışsın azizim.....Ayhan Sağır

Zındıklık bir sefil huy, inkâr eder Tanrı’yı
Dost edinir şeytanı, corcu, hansı, henriyi

Mühürlüdür kalpleri, kavgalı zabıtayla
Kenefte geçer ömrü, iblisle rabıtayla

Yazmaya bile değmez, gerekmez vermek önem
Necaset dünyaları, ahreti narlı dönem

Herhal ibret-i âlem, bir zındığın hayatı
Zındıktan uzak duran, mutlu yaşar hayatı.......Murat Kahraman Murâdî

Aklı selim olanlar Kuran’dan ibret alır
Zannetme ki ey gafil bu dünya sana kalır

Şeytanla bir olmuşsun aynı tabaktan yersin
Hiç ummadığın anda bir mum gibi sönersin.....Özkan Demir (Kaynarcalı)

Bir iğne deliğinden temaşa etse zındık
Boğazında kalırdı, yiyemezdi tek fındık

Pişman olup söylerdi, şeytana nasıl kandık
İnanmasa da derdi : "Yandık Allah’ım yandık..... Türkmenoğlu (Şükrü Atay)