Dostum var diyerek, güvenip durma
Göresin ardından, kimler ağlıyor
Boş yere düşünüp, kafayı yorma
Sorasın karayı, kimler bağlıyor

Hele bir teslim et, Râbbine canı
Tanımaz olurlar, hepsi de seni
Dostum, arkadaşım, diyenler hani
Kanayan yüreği, kimler dağlıyor

Cenazeden sonra, çekip giderler
Mezarına gelmez, er oğlu erler
Belki yakınına, "severdik" derler
Geride kalanlar, kimi yağlıyor

Elinden geldikçe, doğru söz söyle
Kimseyi de kırma, iyilik eyle
Ne yazık Dünya’da, insanlar böyle
Dost kazanmıyor da, çıkar sağlıyor

Dost olan dostunu, her zaman sınar
Fırsat buldukça da, saygısın sunar
Gözesinden, su içtiğin,baş pınar
Herkes gitse, o, yine de, çağlıyor

Benim için oysa, dürüstlük ilke
Günahlar eklenir, hep halka halka
Bazısı kapılmış, mal ile mülke
Cennet aramıyor, Dünya yeğliyor

Anla be Lüzumsuz, Dünya’dan geçtin
Onları dost diye yine sen seçtin
Ecel şerbetini, sundular içtin
Arkandan bir çoğu, gönül eğliyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ