Neyin eksik diye sormadı hayat
Yuvamızı yıktı erken gidişin
Gölgesiz kaldık, yok artık yan gel yat
Ağıtlar söyletti erken gidişin

Toz pembe hayaller kurarken bizler
Dağımız erirken yoktunuz sizler
Kamçı olur vurur, geçmez bu izler
Göğsümü inletti erken gidişin

Çil yavrularına hiç benzemedik
Darda kaldık ama haram yemedik
Yerde karıncayı bile ezmedik
Özlemler eyletti erken gidişin

Baba çınar, sanma dağın meşesi
Gölgesi yeterdi, evde neşesi
En sevdiği yerdi oda köşesi
Kalbimi meletti erken gidişin

Oldukça fedakâr, cesurdu mertti
Dostları överdi, fazla cömertti
Koşulsuz severdi, tatlı ve sertti
Sersem etti beni erken gidişin

Önce insan diye öğüt vermiştin
Kimsenin hakkını yeme demiştin
Adabı öğretip sözler etmiştin
Saçı beyaz etti erken gidişin

Severek büyütmek istedin bizi
Koca yüreğinde dertler bir dizi
İçinde başlamış garip bir sızı
Ömrümü sel etti erken gidişin

Görmeliydin babam evlat gününü
Kara baht çatsada silmez ününü
Gemileri değil yaktın dününü
Közü alev etti erken gidişin
İsmail Kaya