0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
780
Okunma
Yağmurlu bir bahar akşamında
ıhlamur ağacından düşen yaprak gibiydi hayat,
Yorgun, durgun ve üşümüş…
O yaprağı yerden alma isteğinin
her ikimizde birden var oluşu,
parmaklarımızın temasına ve göz göze
gelmemizin tatlı sebebi…
Kurtarıcı, kucaklayıcı gözlerle
ve sıcacık duygularla…
Ne kadar çok çabaladık!
O yaprağı kurutmamak İçin.
Toprağa dikip can vermek, baş salmasını,
Büyüyüp dallanması için.
Severek okşayıpp, susuz bırakmadan…
Erinmeden, usanmadan, yılmadan…
Yapamadık, beceremedik,
Kurudu, kuruttuk yaprağımızı…
Biliyorduk kuruyunca
rüzgarın oyuncağı olacağını.
Döne döne, yuvarlana, yuvarlana…
Elimizden uçup gideceğini.
O ıslak yaprağın.
26.06.2022
Emri Türk
(Deli Düşüncem)
5.0
100% (1)
