İnsanlar öldükçe ölüyorlar
İnsanlar öldükçe kahkahalar büyüyor,
İnsanlar ölüyor elimde kalem,
Bu nasıl insanlık içinde elem
Kâtip yazıyor, Levh-i mahfuz sanki
Kalem kırılıyorsa sen arıyorsundur,
Yağmur yağmalıydı anlıyorsundur
Zannetmiyorum, ağlıyor musun?

Yok, olan zaman değil eriyen benim
Ne kadar da komik şimdi şair triplerim
Sanki dünya benim, ben senim,
Sen benim olamayacak kadar
Güzel gülüyorsundur, belki
Belki de cinayet işliyorsun?
Hem cinayet işliyorsun hem arıyorsun
Hiç olmadığım kadar meşgulüm canım,
Ben meşgule veriyorum sen gülüyorsun
Sen gülüyorsun ama farkında mısın?

Ben yağmur seviyorum,
Sen cinayet, biliyorsun
Bu mülteci tavırları sevmiyorum
Zarif oğlu ölmeseydi belki gülerdim
Ben seninle yokuş çıkmak isterken,
Sen benimle bir çay içsen sevap işlersin
Çay demişken, kaç şekerli istersin?

Ben sana gelemem insanlık ölür,
Sen bana gel ki insan yaşasın
Ayrı olmak neyi çözdü.

Sami Arlan..