7
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
534
Okunma
Kırıp şu kalemi, yırtıp kağıdı.
Yazmak gelmiyor, artık içimden.
Ne geçen ömrü, nede hayatı.
Yaşamak gelmiyor, artık içimden.
Kalleş dünyanın, yalanlarını.
Sınırsız, fütursuz, kurallarını.
Dost görünümlü, yılanlarını.
Görmek gelmiyor, artık içimden.
Ne bağı bahçesi, nede gülleri.
Isırgan misali acı, sivri dilleri.
Meçhule giden şu, ıssız yolları.
Gitmek gelmiyor, artık içimden.
Hesapsız, çıkarcı, söylenen sözler.
Değişti anlamsız, baharlar, yazlar.
Riyakâr bakarken, maskeli yüzler.
Gülmek gelmiyor, artık içimden.
Ne desem anlamsız, hayat bu işte.
Öyle zaman’ ki arından, yarılır taşta.
Nasıl bir devirdeyiz, zehir var aşta.
Konuşmak gelmiyor, artık içimden.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz