Geçen gün vefat eden,
Edebiyat Defterimizin de üyesi olan
Değerli şair arkadaşımız Sevinç İNAL hanımefendinin aziz hatırasına... 🙁
*
Zaman akıp gidiyor umutla beklerken seni
Mevsimler ardı arsına değişiyor
Şehrimde kaç kez güneş doğup batıyor
Gidenler bir bir geri dönüyor
Gözlerim yollarda, sokaklarda yoksun
Sen hala umutlarımı ateşleyecek can olamadın!..

Daha kaç yıl bekleyeceğim sevdamın hilâli
Mor menekşe gülüşlerini özledim
Kırmızı güllerine çok hasretim
Göksu kenarında ak zambaklar kaldı yetim
Leylaklar fersiz, solgun, kokusuz
Gün batımlarında el ele olmayı beklerim seninle...

Yollar mı kapandı, yalnızlığına kilit mi vuruldu
Yoksa kapılara paslı anahtar mı takıldı
Söyle; bizi kem, fettan gözler mi nazarladı
Anlayamadım sessiz suskunluğumuzu
Bu devran bitecek ümidi var içimde
Avcının vurduğu kuş misali yaralıyım can sevdiğim...

Zafer Direniş
...

Sessiz Bir İstila var yüreğimde... :(