//
.
.
.

kederdir,
gözlerin çarmıhına asılıp damlayamayan her yaş
bir yudum yaşam için pastel pastel kelebek olup ta
kör doğmak değil midir zaten eziyetinde kader…

mızraklandıkça renkler
mezarlaşır tarlası çiçekten düşler
gölgelendikçe gece kandillenir ay
ve dualar kanatlanır kanayan avuçlardan

kıblesi cehennemdir tohumunda iblisin
toprağı nasır olan rahim yosun tutmaz
ritim tutmaz barbar bir senfonide sevişgenlik
kısırlaşır güneş zifir olur dudağında mürekkep

salyalaştıkça cehennem
bir kedi daha yakılır köpekleşilen ayinlerde
çamurla kutsanır kahinler bulutlaşan kürelerde
ve şeytana yıkatılır geceye ilişen üryan düşler

akıl,
paranoyasında aş erdikçe ateşe
kızgın kumlar serpilen adımlarda
çölleşir umutlar,
köleleşir serap
ve yangın bellenir sancısında suyun sabrı
su ki,
ateşin tanrısı…


.
.
.
//


ilhanaşıcışubatikibinonsekiz