BANA KALSIN ( A )
Ay ile güneşim ol ısınayım
Ümidim ol bende koşayım
Akan gözyaşınla ıslanayım
Senin gül kokun bana kalsın

Senin düşünde sevgin olayım
Tenhada uçan kuşun olayım
Yanağına göz damlası olam
Senin acı ömrün bana kalsın

Derya pınarında düş olayım
Başımı göğsüne yaslayayım
Seni başım üstünde tutayım
Senin acı ömrün bana kalsın

Bir dünya güneşi tutacağım
Şefkatini içimden anacağım
Bütün ihanetleri unutacağım
Senin acı ömrün bana kalsın

Pevruzi
Hasan Yıldırım

BANA KALSIN ( B )

Ellerin ellerimde ayrılmasın
Bahar yeli esme saçın teline
Gönül ağlama kış mesimine
Senin gül ömrün bana kalsın

Sevgi çağlayan yüreğin gibi
Derin uykuda şehirler gibi
İsminle dualarda şiirler gibi
Ölene kadar dilimden kalsın

Sen gittin’ya küçük yavrum
Dur diyemedim acım sızım
Odada gitmiyor senin kokun
Yüreğindeki sevgi bana kalsın

Aynalarda silemem gül yüzün
Kalbimden derdin hep hüzün
Bana yaşam verirdi tebesünün
Benim günlü güzel yavrum

Pevruzi
Hasan Yıldırım


BANA KALSIN ( C )

Yokluğun içimde acısı sızlar
Gözümde dökülen acı yaşlar
Köşküme verdiğin kor acılar
Benim gönlü güzel yavrum

Gezdiğin yollar gül yaprağı
Zerrun düşüp ekilen toprağı
Terinden saçının tel tel bağı
Gitme yüreği dertli yavrum

Fidan dalında kırıldı kanadı
Gözleri kana bulayan anadı
Durduğun yerler sitem oldu
Gitme gönlü yaralı yavrum

Vurma benin bu has tenime
Duruşumda boyun eydirme
Soldurma göç ettiğim ellere
Teni toprağa dökülen yavrum

Pevruzi
Hasan Yıldırım