Başka mermin kaldıysa, onu da sık, acıma !
Lakin en son sıktığın, acı kattı acıma.
Öldürseydin bu kadar, gidemezdi gücüme.
Sen bu gün içimdeki, tüm her şeyi öldürdün !
Yüreğimi adeta bin parçaya böldürdün !

Bana kin ve nefretin, ne kadar da büyükmüş.
Varlığım senin için, taşınamaz bir yükmüş.
Hiç bir şey bırakmamış, bu sel ne varsa yıkmış.
Sen bu gün gönlümdeki, yerini yere serdin !
Yenip yutulmayacak, bir hayat dersi verdin !

Bir bir kaybediyorsun, sana sadıklarını.
Görmüyorsun zamanın, çalıp yediklerini.
Hep kırdın birer birer, canım dediklerini.
Sen bu gün yarınları, şimdiden yakıverdin !
Boynumuza o yağlı ilmeği takıverdin !

Kör etmiş gözlerini, dünyanın ışıltısı.
Kulağındaki tek ses, nefsinin fısıltısı.
Seni bu hale koyan, hükmetme takıntısı.
Sen bu gün bende kalan, merhameti de aldın !
Sen artık bu hayatta, kimsesiz, yalnız kaldın !

(Onuncuköylü-İsmail SIKICIKOĞLU)