Ah sayın Eğitimci! Siz tek yumurta ikizi kardeşler gibi, tamı tamamına beni de anlatmışsınız.Kırk yaşına kadar Adana maceramda, ondan sonrasında geçen zorlu İstanbul hayatımda ben de işte aynen öyle yaşadım.Şimdi gülerek hatırlıyorum; çalıştığım yere demirbaş eşya alım komisyonu başkanı olarak bana rüşvet teklif etmeyen bir tek müesseseyi bulamadığımdan; İstanbul'da alış-veriş yapamaz, çalıştığım yerin ihtiyaçlarını karşılayamaz olmuştum.Bu durum; hayatımın bir kesitiydi, onun için hâlâ İstanbul'da kirada oturmak zorunda kalıyorum. Ama her türlü zorluğa rağmen ve hâlâ karakterimizden taviz vermeden. Ancak bu haksızlık ne devlete, ne de kadere ait değil; sadece bizi l950 lerden bu yana yönetenlere ait.. Yalnız bizler yeniçeriler gibi yetiştirilmediğimizden Devlete isyan edemiyor, ne kadar zayıflarsak zayıflayalım, kendi yağımızla kavrulmağa çalışıyoruz. İşte hal,keyfiyet bundan ibâret muhterem Seçil Bey.Saygı, muhabbetle gözlerinizden öperim. (Aksakal)