Şiirin altıncı kıtasında her yıl Türkiye geneli yapılan araştırmalarda Osmaniye’nin en mutsuz İl olduğunu anlatmak istedim
..............ÖLÜ GİBİYİM..............

Kıymeti kalmayıp çöpe atılan
Rahmetli Nenemin çulu gibiyim
Hayattan bezerek ahırda yatan
Çobanların hasta malı gibiyim

Çok büyük makamım var tabi varda
Hiç kimse görmüyor beni baharda
Dört mevsim dinmeyen yağmurda karda
Boranlı dağların yeli gibiyim

İnsanlık namına döksem de teri
İyilik yapmaktan kalmadım geri
Çileler içinde yıllardan beri
Sönen ocakların külü gibiyim

Boynumu bükerek baksamda yere
İyilik bildirmek zor imiş köre
Kadınlı erkekli insana göre
Bazen veli bazen deli gibiyim

Yıllardır hanemde tatsız aşıma
Lezzet katarlarsa gider hoşuma
Çaresiz halimle yalnız başıma
Meyvesiz ağacın dalı gibiyim

Bu fani dünyada canım sağ iken
Görmedim gönlüme sevgiler eken
Mutsuz Şehirlerin başını çeken
Devlet Bahçeli’nin İli gibiyim

Hatırı gönülü ararken özde
Çok çabuk yoruldum yokuşta düzde
Hicivli üslupla şiirde sözde
Vahap Kocaman’ın dili gibiyim

Karaoğlan derki nefretten kinden
Zararlar gördükçe geçtim kendimden
Dayanması çok zor olan derdimden
Hayatta yaşayan ölü gibiyim

KARAOĞLAN
Mehmet Küçükosmanoğlu
13.06.2022