MENDEBUR

Sanmayın vicdanı temiz ve paktır
Güçsüzü çiğneyip ezer mendebur
El etek öpmekte üstüne yoktur
Don lastiği gibi uzar mendebur

Görsen inmez burnu hep Kafdağı’nda
Nemrut bile masum kalır yanında
Yalakalık akar kirli kanında
Kara çıban gibi sızar mendebur

Girdiği meclise hep nifak sokar
Gönül tarlasına hasetlik eker
Vicdan testisinden cerahat akar
Yalan ummanında yüzer mendebur

Karıştırıp ortalığı sıvışır
Asilikte Firavun’la yarışır
Nerde pis iş varsa ona karışır
Halkın huzurunu bozar mendebur

Avurdunu kul hakkıyla şişirir
Kazanında haram aşı pişirir
Devlet malı deniz deyip aşırır
Yüzü kızarmadan gezer mendebur

Fırsatçıdır, daima fırsat kollar
Şeytanlıkta şeytanı bile sollar
Defolu mal demez allayıp pullar
Hileyle süsleyip bezer mendebur

Köylüden çok ucuz toplar hasatı
İblis’tir bindiği onun has atı
Fakirin göğsüne sokup pusatı
İnsanlığa mezar kazar mendebur

Kürkü kalın amma çıplaktır ruhu
Kibirinden hakir görür güruhu
Anasından bile alıp da ahı
Kendi gölgesinde süzer mendebur

Hileyle herkesin gözünü boyar
Yalnız kendisi yer hep kendi doyar
İyi marka takım elbise giyer
Sanırsın Roma’da Sezar mendebur

Politiktir tutmaz verdiği sözü
Perde inmiş görmez, Nurgül’üm gözü
Yüzüne tükürsen utanmaz yüzü
Yağmur diye karıp özer mendebur

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ