durduk yere değil
gülerken ağlatacaktı


en mutlu günümde öldürmekti
sevgi kılıfındaki planı


bir çeşit tanrıcılık oyunuydu sanki
kalp evini mabede çevirip
tapınsın istiyordu seveninçe


haksız da sayılmazdı hani
hatice de kendisi
netice’de


her sevenin sevdiği için öldüğü mutlakiyetçi aşk rejimi altında
ölümlü dünyanın ölümsüz seveni olmak
-ya da olmamak kadar mühimdi


taht’a kurulu tanrıça
varis istemezdi


bakışlarından ayet indirdikçe gözlerime
mürit sayılıyordum


müşrik olmam çok yakın
yakın"dan biliyordum


çünkü her sevenin sevdiği için ölüp
yeniden dirildiği bi devirdi


ve tanrıça denilen can’a var
tek dişi kalmış dişiydi

en sona varmadan önceki bir sondu sanırım

gözleri açık giden bir kadının
buz kesiği dudağıydı öptüğüm


en güzel dün o gündü
bütün ilmekler kördüğüm..