Her gülüşü hıçkırık, gülüşünde sır saklı
Ayşe bütün gün üzgün, Ayşe yine ağlamaklı.

Bir gün ona sormadan ilk gelene vermişler
Takıvermişler yüzüğü o narin parmağına.
Söndürmüşler bir anda hayalini Ayşe’nin
İşte demişler işte o artık senin kocan
Şimdi gözlerinde yaşlar var, saçlarında ak
Ayşe yüreği yorgun,dokunsan ağlayacak.

Gelin gitmiş Ayşe kız, görgüsüzün birine
Gelin olmuş böylece,gözleri yaşlı ayşe.
Güya okumuş, birazda mürekkep yalamış
Küfreder Ayşe’ye , Memoların Şerifi
Her gün güneş batana kadar...
Şerif çirkin Şerif sarımsak kokar !
Ağlamak ister Ayşe çocuklar gibi her gün
Oysa onun çocukları var boy boy...
İçine içine döker gözyaşlarını Ayşe.

Geceler daha bir çekilmez, simsiyah olur
Ayakları kokar Şerif’in leş gibi
Durmadan çocuk doğurur talihsiz Ayşe...
Çamaşır yıkar, yemek pişirir...
Hakkı yok hiç dinlenmeye Ayşe’nin
Şimdi gözlerinde yaşlar var, saçlarında ak
Ayşe anlamaz yaşamını, dokunsan ağlayacak.

Uzaklara dalar bazen gözleri, hatıraları anar
Sevdiği gelir aklına, içi bir tuhaf olur.
Oysa Ayşe’nin hayal kurmaya bile hakkı yok.
Ayşe’nin çocukları boy boy
Ayşe Şerif’in nikahlısı .
Çoğu zaman dayak yer, suçunu hiç bilmeden
Sanır ki Ayşe Sultan tüm kadınların
Kaderidir bu böyle ,sanır ki Ayşe
Hayat bu herkes böyle
Bu dramı yaşayacak ...

Şimdi gözlerinde ılık ılık yaşlarla, saçları ak ak
Ayşe hiç yaşamamış, dokunsan ağlayacak.


Günay Koçak 29.05.2022