Kulak çubuğuyla harbi dürtmekten.
Çınlamaya başlayınca kulağı.
Tutup kulağından kapıya koydu.
Bir kaç işi bilmez süzme salağı.

Önceleri pusar sanıp korkuttu.
Vakit daralınca kulak sarkıttı.
Zam zamanı damla damla akıttı.
Döküldü saç boşa vurdu tarağı.

Yetiştirdi muşmula bahçeleri.
Piyasada dönmüyor akçeleri.
Tanınmadık zatlar sardı çevreyi.
Diller ayrı çözülmez lehçeleri.

Hayaller tükendi uykular kaçtı.
Rüyanın kapısın kabusa açtı.
Havaya bayıltan bir koku saçtı.
Şükür-dua diye giydi sarığı.

İLLALLAH!.. dedirtti artık baydılar.
Ayyuka yükseldi bütün kaygılar.
Tükendi millette tek tük saygılar.
Dikenli tüm yollar, arar çarığı.

Duble yollar nerelere çıkıyor?
Zamlar yolda yakalayıp çakıyor.
Denizden karaya aşan köprüler.
Hazine payıyla cepler yakıyor.

Bunlar vatandaşın oldu kamburu.
Çaldı kesesine koydu kanguru.
Arkasından tayfunla zam yağmuru .
Hortumladı bitirdiler mağduru..

Bunlar adeta zehirli sarmaşık.
Terbiyesiz ve adeta sırnaşık.
Zorba misafirler bulunca kaşık.
Tabak-bardak ne bulursa tamtakır.

Doydunuz.. dediler kendileri aç.
Hazine akmıyor taktılar tıkaç.
Hak arayanlara dediler ki ’’kaaçç’’
Denizi içtiler dönmüyor kulaç..

Zincirle bağladı ayağı -eli.
Konuşunca diyor; bunlar hep deli.
Takkesi düşünce göründü keli.
Sürünme son bulsun doğrultun beli..


Emine Balı Oğuz