DİKEN ÇİÇEKLERİ

Ben bir deve dikeniyim kenger diye bilinirim
Hem sütüm hem sakızım var sarp kayada bulunurum
Kırmızı mor çiçek açar köklerimden yolunurum
Şifa damlar her yanımdan diken deyip yerme beni

Arap inciridir adım kaktüsün bir çeşidiyim
Kaynana dili de derler gelinlerin çaşıtıyım
Dikenli incirlerimle ballı hurma eşitiyim
Kürek yemişi diyerek sakın hakir görme beni

Ben bir İsa dikeniyim kara çalı derler bana
Sapsarı çiçek açarım arılar konar dalıma
Öyle çok şifalarım var paha biçilmez balıma
İlaç diye bilinirim cahillerden sorma beni

Gülü seven, beni sever; ben gülsüz, gül bensiz olmaz
Gülü himaye ederim benden ona zarar gelmez
Bana katlanamayanlar güllerimden murat almaz
Beni de Çalap yarattı küçümseyip kırma beni

Yaraların tabibiyim sığır dili otuyum ben
Dikenlerim çoktur diye sanmayın ki kötüyüm ben
Yılan sokmasına karşı tek çareyim katiyim ben
Dostun yarasına sür de düşmanlara sürme beni.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ