Bilmeyene anlatmalıdır yüreklerin ağladığını,
Umut sancısını can sızısına sualsız kattığını...

Asırlarca zulme ve taşkınlığa sukut niçindi,?
Akıl ve irade ötelendi hep kurtarıcı beklendi...

Beşer başına gelenleri oturup tefekkür etmeli,
Onu yaradan Rabb-inin zulmetmeyeceğini bilmeli...

Umutlar gün yüzüne hasretle bitap gidecektir,
Bir kulun ruhu, kalbi, nasıl etkilenmeyecektir...

Kan revandır uzuvlar hissiyat dağlandığında,
Boğulmazmı insanlık sabrın hicran çığlığında...

Bitmeyen gönül sızısını gözyaşları dindiremez,
Sineye nakşedilen izler zalim için fark etmez...

Elbet zulmü alkışlayanın ahıride zulüm olur,
Adaletle hükm etmeyenler hakkı mizanda bulur...

Yanlış ve kusurlarımızdan hiçmi hiç edep etmeyiz,
İç içedir her zerre şu kainatta nedenini bilmeyiz...

Özü unutup ne derler diye şekilden şekle gireriz,
Kasten yalan söyler amelleri öylesine ifa ederiz...

Evet bizler onun kuluyuz fakat ne kadar yakınız,
Bilgidir bilincin sermayesi satmasından noksanız...

Bu hal üzredir ki bizler samimiyetten uzaklaştık,
Cennet hesabı yaparak haktan kolaycılığa kaçtık...

Ekrem ÇETİNKAYA
vaTaN25 23.05.2022